EMOZIONANTE

به نام خدا

یک کلیپی دیدم از مادری که چند روز فیلم گرفته بود از یک لنگه جوراب که روی زمین افتاده و همه اعضای خانواده بی هیچ واکنشی، از کنارش رد می‌شوند. می‌خواست ثابت کند که محال است کسی جز او، جوراب را از زمین بردارد.
این درست است که کارکرد مادر در منزل، خدمات‌رسانی به دیگر اعضای خانواده نیست و طبعا هریک از اعضا به تناسب سن‌وسال و نقشی که در خانواده دارند، مسئولیت‌هایی دارند.
اما قبول دارید مادر، سبب سکون و امنیت خانه است؟ اینکه بعضی از جزئیات را (مثل مثال فوق) دیگراعضای خانواده درک نمی‌کنند ولی او می‌بیند، یک چیز ذاتی است و در نهاد اوست. این لزوما به معنای بی‌مسئولیتی سایرین نیست. بلکه شاید به این معناست که دیگراعضا، به‌قدر مادر حساس و جزئی‌نگر نیستند و این حساسیت مخصوص مادر است.

همین حساسیت خاص مادر است که اضطراب را در نگاه فرزندانش یا غم را در سکوت همسرش درمی‌یابد. همین حساسیت است که او را پیگیر حال و هوای خانه و اهل خانه می‌کند.  و این حساسیت ذاتی، ضروری است، چراکه یقین می‌آورد که همیشه کسی هست که حواسش به همه‌چیز هست.
مادر، بی‌جهت فرشته امن و آرام خانواده نشده. او نماینده خداست و برای این کار، خلق شده است.